Allahu Azimuşşan, Nur başlara taç Ruhlara ilaç olan Yüce Kur’anda
şöyle buyuruyor : Ey insanlar !!! Allah ve Rasulünün hayat veren davetine koşun. Unutmayın ki siz hesap vermek için mutlaka huzuruma çıkarılacaksınız...
Eninde sonunda bana döneceksiniz. Ölüm gelip çatmadan evvel ölüme hazırlanın.
Herkes yarın için önceden ne hazırladığına bir baksın....
Sizi boşuna yarattığımı sandınız ? Kendinizi başıboş mu sandınız ?
Hiç ölmeyeceğinizi mi sandınız ? Denenmeden sınanmadan sadece müslümanım demekle bırakılacağınızı mı sandınız ?
Gözlerin dehşetten dışarı fırlayacağı o gün ne mal ne evlat fayda verir insanlara,
o gün ancak selim bir kalp fayda verir inananlara....
(Enfal24 – Müminun115 – Kıyamet36 – Şuara89- Bkr214- Ali imrn142)
Dünya ile ahiret arasında sisli bir saha vardır. Bu alana girmek tehlikelidir.
Çünkü bu alan şeytana mahsustur. Sisin hafifliğine aldanarak bu alana giren insan yürüdükce yürür ve nihayet görüş sahasını kaybadip zifiri karanlıkta kaybolur gider. Bu cazip alan, fani arena dünyadır. Bu deryada niceleri yer ile yeksan olup, ağlayarak geldiği bu dünyadan yine ağlayarak göçüp gitti.
İnsan dünyanın seraplarına kanıpta dönüş hazırlığını ertelememelidir. Fani alemden Dârı beka alemine giden bu yolculuğa her dem tedarikli olmalıdır ki Haydi !!! dendiğinde telaşlanmamalıdır. Çünkü ezel ebed seferi için gelen Ecel Kuşu teşrif edince, insanın nutku tutulur. Nereye !!! demeye bile fırsat vermez. Allahın İRCI’İ (dön) emri ile artık dönüşü olmayan meşakkatli yolculuk başlamıştır. Eğer koltuğun iyi, manzaran da güzelse bu meşakkatli yolculuk çok kolay gelir.
Hüsnü An için bu yolculuğa daha çıkmadan evvel güzel manzaralı bir yer tutalım.
O koltuk Kabirdir, manzarası ise ya Cennet bahcelerinden bir bahce ya da Cehennem çukurlarından bir çukurdur.
Aleyhimize olan bu dönüşü lehimize çevirmek için, Sui An olan bu seferi Hüsnü An yapmak için, küfür değil, iman erzağı ile, Kur’an kaptanı ile yola revan olalım.
İman ve Kur’an tercihleri ancak Yüce Allaha üstün saygı duyanların vasfıdır.
Her can ölümü tadacaktır... buyuruyor Yüce Allah. Bal varken acıyı tatmak
akıl tutulmasıdır.