Kemalat hedefin olsun… Düşe kalka bu yarışı hiç bırakmadan koş…

Kul farzları yerine getirmekle yetinmemeli…Kemalatı için çalışmalıdır.

Veysel Karaniyi Veysel yapan peygamber sevgisidir. Peygamberimiz sevmeliyiz.

Kemalat istiyorsak, bu gün Allah için ne yapabilirim diye sormalıyız. Günahları terk etmeliyiz.Tevbe etmeliyiz.Tökezleyip düşen ayağa kalkar yarışa devam eder. Günaha düşmüş olabiliriz ama yarışa devam etmeliyiz. Kalkmalıyız hemen…

Duaya sarılalım… Olaki bir duamız kabul olur ve kurtuluruz…

Topluma örnek insan olalım. İnsanlar bize bakıp istikametlerini düzeltsinler…

Kemalat korku ile olmaz, teslimiyet gerekir… Ölü gibi olalım, teslim olalım Allaha… Ölmeden ölelim yani…

Şuurlanmalıyız. Hikmete  tabi olalım. Her şeyin bir hikmeti var. anlamaya çalışalım. Eleştirmek kolay. Tecellileri hikmet nazarı ile izleyelim. Tecellileri eleştiren olmayalım.

Allaha sığın. Allahın razı olmadığı her şeyden ona sığınağım. Kemalat budur.

Derdimiz aşk olsun. Kemalat budur… Miras müslümanlığı yaşamak yetmez kemalat için.Tecellileri görmeliyiz, esmayı bilmeliyiz. Marifetullaha ermeliyiz…İbadetlerimize ihlas kazandırmalıyız…

Kemalatın eczanesi Kur’andır… Kur’an eczanesine… Mekke, Medine eczanesine hep müracaat etmeliyiz. Kemalat zor iştir. Bir şiirimde “Gönlüm Gül İzler Aradı Medine’de…” demişim. Allah için var olduğumuzun bilincinde olmalıyız. Nefsin esri olmamalıyız. Kemalat arzulayan, nefsini eğitmeli… Allahın dinine hizmet edelim…

Allahın kulunu unutması kulu için en büyük cehennemdir. Onu an ki oda seni ansın… Unutulanlardan olma.

“Allah’ı unutan ve bu yüzden Allah’ın da kendilerine kendilerini unutturduğu kimseler gibi olmayın.” (Haşir, 59/19)

Gönlüm Gül Izler Aradı Medine’de…

Nasip oldu gittim Medineye
Gönlüm gül izler aradı Medine’de …
Medine gülün şehri

Nasip oldu vardım Medine’ye
Karanlığa savaş açıyorum şimdi
Sevin şimdi nurlu tarih
Gönlümü doğuran ana

Gönlüm gül izler aradı Medine’de …
Gönlüm Veysel Karani
Ah develerin hala önünde mi Veysel

Nasip oldu vardım Medine’ye
Rasul’ün gül kokusu gelir uzaktan
Yanar Veysel
Gül olur Veysel…

Nasip oldu vardım Medine’ye
Yandı Veysel oldu öksüz gönlüm şimdi
Sevin şimdi vuslat anı
“Dünya gözüyle görmedi güneşini”
Kırdı otuz iki dişini…
O Veysel

Hırkası en kıymetli gül …
Kokla öp Veysel
Güneş onda
Ay onda
Aşk gül onda …
Gönlü bir evren kadardır Veysel’in.

Nasip oldu vardım Medine’ye
Kardelen oluyorsun gönlüm şimdi
Sevin şimdi gönlün baharı kışı
Suyun berrak akışı sevin…
Bu çölde iz çiçekleri gönlüm
Hacer –ül-esvedde ellerinin çiçekleri
Medine’sinden uzaksın sevginin
Mekke’sinden uzaksın sevginin
En güzel gülün uzağındasın…
Yıllar yılı

Geç kaldın Veysel ’im
Bitmemiş bir cümle gibi
Hikayesi önümüzde Veysel’in

Sevin şimdi kahraman aşk
Büyük bir hasret yaşıyorum
Medinede gönlüm şükür
Varlık ağacı aşk meyvesi versin sende
Eylül rüzgarları esmesin aman yaprağında
Bahardan payını al gönlüm

Nasip oldu vardım Medine’ye
Kirini ateşle yıkıyor gönlüm şimdi…
Kanatlarında zincir…
Kurtul zincirlerden
“Pır“ diye bir uç bülbül kuşum

Yazılmamış mı sana hürlük gönlüm
Ölecek misin
Kendini çarpa çarpa karanlıklara
Nefsimin kafesinde ki kuş

Nasip oldu vardım Medine’ye
Nefsim uslanası değil hala…

İmar et gönlümü Medine
Gönül ustası Medine
Aşk hastanesi Medine
Açtım sana yaramı

Nasip oldu vardım Medine’ye
Ayrılıktan ağlıyor gözüm
Geç kaldım
Gam ateş içimde