Kedilerin Zoolojik Sınırflandırması (Klasifikasyon)başlamadan önce kedilerin sınıflandırmasına bilmek gerekir. Kedileri zoolojik olarak sınıflandırmamızı maddeler halinde kısa ve net bir şekilde aktarmaya çalışacağız. Hemen başlıyalım.

• Evcil kedi; Mammalia sınıfı, Carnivora şubesi, Felidae familyasında yer alır.
• Atası Afrika vahşi kedisidir (F.Silvestris libyca).
• İlk kez MÖ 3000’de Mısırlılar tarafından evcilleştirilmiştir.

Biyolojik Gelişim

• Gebelik süresi ort. 63 gün.
• Doğum ağırlığı ~100-110 gr.
• Tat alma, koku alma, denge duyusu ve sıcaklık hissi iyi gelişmiştir (annenin memesini bulma).
• Daha sonra duyma ve görme duyusu gelişir.
• 2-5 haftalıkken süt dişleri çıkar, 3.5 aylıkken yerini kalıcı dişlere bırakırlar.
• Dört ayak üstüne düşme refleksi, 4. haftadan itibaren gelişir.
• Termoregülasyon yeteneği neonatal kedilerde yok ama sıcak bölgelere giderler, 3. haftada gelişmeye başlar, 7. haftada ergin düzeye ulaşır.

Görme duyusu

• İyi gelişmiştir.
• Düşük aydınlıkta maksimum etkinlik için özelleşmiştir.
• Gözler vücuda oranla büyüktür, pupillanın genişleme yeteneği yüksek.
• Retinanın arkasında ışığı yansıtma özelliği olan hücrelerden bir tabaka vardır.
• Vücudun duruşu, yüz ifadeleri, kulak ve kuyruğun duruşları, hareketleri hayvanın durumu hakkında bilgi verir.

• Geniş bir ses frekans sınırını algılayabilirler.
• Akustik iletişimde kullandıkları sesler üç grupta toplanır; mırlama, miyavlama ve yüksek yoğunluklu sesler.
• Mırlama ilk olarak 1 haftalık kedilerde görülür ve yavrunun ılık bir ortamda ve tok olduğunu gösterir. Erginlerde genellikle memnuniyetin ifadesidir, bazen ağrıyı ve acıyı belirtir.
• Miyavlama, kedinin yiyecek ya da ilgi isteği ile ilişkilidir.
• Yüksek yoğunluklu sesler ise genellikle tür içi iletişimde kullanılır.

• Kediler, çevrelerindeki objelere, sahiplerine ya da türdeşlerine vücutlarının bazı kısımlarını sürterler.
• Sürtünme davranışı daha çok koku duyumu ile ilişkilidir.
• Çünkü bu sırada sürtündükleri yere vücutlarındaki bezlerden (ön patiler, alın, çene, dudak, kuyruk) koku bırakırlar.
• Taktil iletişim ve uyarım genç yavrularda önemlidir.

• Bulbus olfaktorius insana oranla büyüktür (~21cm2).
• Koku ve tat alma duyularının bir karışımı gibi iş gören vomero-nasal organa (Jakobson organı) sahiptirler.
• Bölge sınırlarının belirlenmesinde, seksüel davranışlarda kokusal iletişim kullanılır.
• Çevreye bırakılan koku uzun süre kalır ve kokuyu bırakan hayvanla ilgili bilgiler taşır.
• Koku sinyallerinin diğer iletişim yollarına göre bazı avantajları vardır:
  * yırtıcı hayvanlara karşı kediyi daha az belirgin yapar,
  * görsel sinyallerin zor algılanacağı durumlarda (gece) etkilidir.

Davranış gelişimi

• Kediler için yaşamın ilk 2 ayı kritiktir. (ilerideki davranış biçimi açısından belirleyicidir).
• Kedilerde sosyalizasyon 4 aşamada gerçekleşir;
  1. Neonatal period (0-2. hafta): Beslenme ve uyuma.
  2. Ara period (2-3. hafta): Ergin kediler düzeyinde yemek yeme ve yürüme davranışları gibi basit sosyal davranış biçimleri başlar.
  3. Gerçek sosyalizasyon fazı (3-9. hafta):
  4. Gençlik periodu: Hareket etme ve avlanma için gerekli motorik yeteneğin geliştirilmesi.
• Yavru ilk 3 hafta anne sütüyle beslenir.
• Doğum sonrası 2 h içinde besin alımı başlamalıdır.
• 4. haftadan itibaren anne yuvaya av hayvanları getirmeye başlar.
• Anne kedi 5-6. haftaya kadar karın ve anal bölgeyi yalayarak boşaltımı kontrol eder.
• Sosyal oyunlar 4. haftada başlar ve 4. aya kadar sürer.
• Cisimlerle oynama 7-10. haftalarda görsel koordinasyon geliştiğinde görülür.
• Cisimlerle oynamanın artışı avlanma dav.nın öğrenildiği döneme denk gelir ve avlanma yeteneğinin geliştirilmesine yönelik bir antrenmandır.
• Sosyal ilişki açısından anne ilk sıradadır. Bunu, kardeşler, diğer dişi kediler ve insanlar izler.
• Yavru kediler ilk 8 hafta anne ve kardeşleriyle yaşamalı. (Hiperaktivite, yün çiğneme gibi erken ayrılmanın olası istenmeyen sonuçlarının engellenmesi açısından).