Gönül Kime Söz Verdiyse AŞK Onda Güzeldir

Her zaman seni ararım Yaram azar Allahım

Her zaman seni anarım Sevdam artar Allahım

Sen yarattın cismi canı Sen yarattın bu cihanı

Mal senin mülk senin Kimsenin olmaz Allahım

Okunur dilde destanın Açılır bağı bostanın

Senin baktığın gülüstanın Gülleri solmaz Allahım

Sensin ismi Bâki olan Sensin ismi Âli olan

Senin aşkınla yanan Nârda yanmaz Allahım

Zâr olur aşıkların işi Durmaz akar gözü yaşı

Mahlukâta nimet âşı Kimse vermez Allahım

Mecnun ister Leylayı Kerem ister Aslıyı

Nidem başka sevdayı Muradım sensin Allahım

Sofilere sohbet gerek Ahilere ahret gerek

Mecnunlara leyli gerek Bana seni gerek Allahım

Eğer beni öldüreler Külümü göğe serptireler

İster lime lime edeler Senden vazgeçmem Allahım

Ben günahkâr kulunum Günden güne artar odum

ki cihanda maksudum Yalnız sensin Allahım

Sevdalılar hep seni ister Lutfunla cemâlini göster

Sana sevdalananlar Edebi ölmez Allahım

Gönül kime söz verdiyse AŞK onda güzeldir. Cümle mahlukat olarak Elest Aleminde Allaha söz verdik. Söz Aşktır. Birkez değil herdem aşktır. Aşkı nâz uğruna ömrü hiç uğruna boş yere tüketirken Elest sözünü unuttuk, gönülleri Fuzuli Aşklarla avuttuk. İnsanı Allah katında değerli kılan Yaratana ve yaratılana olan Elestteki İlahi Sevgiyi gönüllerde boş yere bir hiç uğruna kuruttuk. Mâneviyat Fukarası olduk. insanda var bir Kâbe, lâkin Kâbesiz insan hârâbe. Hârâbe gönüllerin imâr ve ihyâsı, indellâhtaki iâdei itibârın parolası AŞK’tır. Bu İlahi duygu ile Aşk Adamı olan insan eşrefi mâhluk olur Aşk Adamında İlahi Aşk yoksa esfelâ sâfilin olur.